Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quid censes in Latino fore? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Duo Reges: constructio interrete. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Itaque fecimus.: Istic sum, inquit.
Bork: Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Bork: Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Bork: Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Bork: Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Quis autem de ipso sapiente aliter existimat, quin, etiam
cum decreverit esse moriendum, tamen discessu a suis atque
ipsa relinquenda luce moveatur?

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Sed tamen intellego quid velit. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Bork Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Falli igitur possumus. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Quae possunt eadem contra Carneadeum illud summum bonum dici, quod is non tam, ut probaret, protulit, quam ut Stoicis, quibuscum bellum gerebat, opponeret.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Quod equidem non reprehendo; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;